عبدالله بهرامی, مدیرعامل اتحادیه سراسری تعاونی‌های فرش دستباف کشور در یادداشتی با موضوع فرش دستباف کشور نوشت:
روزگاری صنعت فرش ایران در بالاترین جایگاه تجارت جهانی قرار داشت و این کالای ارزنده، به پشتوانه تاریخ فرهنگ و هنر ایرانی، تاریخ سرزمین ایران را به بازارهای جهانی معرفی می کرد. از سویی گره‌خوردن فرش ایرانی با اقتصاد نقش آن را حائز اهمیت‌تر می‌کند این صنعت در دهه اخیر با توجه به فشارهای خارجی و داخلی بی مهری مضاعفی را متحمل است.
به دلایل مختلف امروزه فرش ایران در تجارت جهانی این هنر-صنعت جایگاه خود را از دست داده است.چراکه از یک طرف مورد تحریم گسترده دولت آمریکا هست و از سویی دیگر اقدامات غیر کارشناسی و غیر دلسوزانه مسئولان امر از جمله اجرای تعهد ارزی ( پیمان سپاری)، افزایش غیر قابل پیش بینی قیمت مواد اولیه، افزایش چند صددرصدی هزینه حضور تولیدکنندگان در نمایشگاه ها بخصوص نمایشگاه تهران، عدم اجرای قانون بیمه قالیبافان، عدم ارائه تسهیلات کم بهره، عدم اجرای مصوبه صدور شناسنامه و عدم نظارت بر قاچاق و عرضه فرش های افغانی، پاکستانی و ترکیه ای در بازار داخلی و… . هر یک از این موارد به تنهایی برای زمین گیر و نابود شدن یک صنعت کافی است که متاسفانه هنر صنعت فرش دستباف ایرانی با وجود دارا بودن همه مؤلفه های اقتصاد مقاومتی با تمام این مصیبت ها دست و پنجه نرم می کند.
کالایی که باعث فخر و مباهات ایران و ایرانی است و 85درصد صادرات محور و ارز آور است و نقش بسیار مهمی در افزایش درآمد خانوارهای روستایی، عشایری و شهرهای کوچک دارد، متأسفانه با وجود مشکلات ایجاد شده روبه نابودی است. به یاد داشته باشیم این صنعت نقش مهمی در افزایش اشتغال در شهرها و بویژه روستاها ایفا می کند با این وصف چرا باید اشتغال و ارتزاق حدود4-6 میلیون نفر از این هنر صنعت مورد نظر مسئولان امر نباشد؟
نمایشگاه ها، بستر مناسبی برای معرفی تولیدات و آخرین دستاوردهای صنایع مختلف بوده و فرصتی در اختیار تولیدکنندگان قرار می دهد که با رایزنی و تعاملات با سایر فعالان، توسعه تجارت داخلی و خارجی صورت گیرد، به نظر میرسد برگزاری نمایشگاه فرش دستباف که قرار است در آبان ماه سالجاری در محل نمایشگاه بین المللی تهران برگزار شود با وجود افزایش هزینه های چند صددرصدی حضور در آن، توجیه اقتصادی نداشته و از جهتی با عدم برنامه ریزی مناسب برای تبلیغات داخلی، خارجی و عدم حضور تجار خارجی، علاوه براینکه نفعی برای تولیدکنندگان نخواهد داشت، بلکه به افزایش هزینه تولیدکنندگان مظلوم این هنر-صنعت منتهی خواهد شد.
در نظر داشته باشیم که در حال حاضر که تقریباً بازارهای جهانی را از دست دادیم و شاهد حضور و عرضه فرشهای غیر ایرانی در بازار مصرف داخلی هم هستیم، یعنی حتی برای آن 51درصد مصرف داخلی هم رقبا به دلیل عدم نظارت و حمایت در این حوزه برنامه دارند، وضعیت این هنر صنعت چنان در بحران قرار دارد که شاید به مدد کوتاهی مسئولان امر دیگر نتوان آنرا از کما خارج نمود.
بیشتر بخوانید: فرش هندی و افغانی جانشین قالی ایرانی