فرش دستباف ایران که روزگاری نماد فرهنگ و هنر ایرانی بود، امروز در بحران و رکود دست‌وپا می‌زند. مسئولان بی‌توجه، برنامه‌های ناقص و مشکلات ساختاری و زیرساختی، این هنر ملی را به ورطه نابودی کشانده است. در این گزارش سه کارشناس برجسته این حوزه، در گفت‌و‌گویی واقعیت‌های تلخی درباره وضعیت فرش دستباف کشور بیان می‌کنند.
صادرات تنها راه نجات فرش اصفهان:
مژگان ایزدی، رئیس کمیسیون گردشگری اتاق بازرگانی اصفهان، با انتقاد از بی‌توجهی مسئولان به مشکلات صنعت فرش دستباف و نبود درک کافی از شرایط تولیدکنندگان، میگویید: فرش دستباف که سال‌ها نماد فرهنگ و هنر ایرانی بوده، امروز در بحران شدیدی قرار دارد و تنها راه نجات آن صادرات است. ایزدی به مصوبات اخیر شورای گفت‌وگوی دولت و بخش خصوصی اشاره کرد و گفت: سه موضوع مهم در این شورا به نتیجه رسید؛ نخست، کاهش ۲۰ درصدی قیمت مواد مصرفی در تولید فرش که با تلاش‌های صورت‌گرفته اجرایی شد. دوم، نام‌گذاری روز ملی فرش که اقدامی نمادین، اما مهم برای توجه بیشتر به این صنعت بود و سوم، کاهش تعرفه واردات ابریشم که نقش مهمی در کاهش هزینه‌های تولید دارد، اما او همچنان این اقدامات را ناکافی دانست و تصریح کرد: صنعت فرش دستباف ایران همچنان با موانع بزرگی دست‌وپنجه نرم می‌کند که ناشی از عدم آگاهی و درک مسئولان از شرایط واقعی تولید و صادرات است.
رئیس کمیسیون گردشگری اتاق اصفهان، از رکود شدید بازار داخلی فرش دستباف نیز گلایه کرد و افزود: «بازار داخلی دیگر توان حمایت از صنعت فرش را ندارد. مردم در شرایط اقتصادی فعلی قدرت خرید خود را از دست داده‌اند و نمایشگاه‌های فرش نیز با استقبال کمتری مواجه می‌شوند.» ایزدی معتقد است «صادرات، تنها راه نجات صنعت فرش است. اما متأسفانه به‌دلیل تحریم‌ها، موانع گمرکی و نداشتن سیاست‌های حمایتی مشخص، صادرات این محصول با چالش‌های فراوانی مواجه است.»
او همچنین از مشکلات ساختاری در حوزه صادرات صنایع‌دستی و فرش دستباف سخن گفت: یکی از چالش‌های مهم ما در صادرات، نبود حمایت عملی از تولیدکنندگان و صادرکنندگان است. فرش دستباف ایران، یکی از مهمترین میراث فرهنگی و هویتی ما است، اما متأسفانه مسئولان و تصمیم‌گیران درک درستی از اهمیت این صنایع ندارند. ما امروز نیازمند اقدام عملی هستیم، نه وعده‌های تکراری.
علی شهبازی، رئیس اتحادیه فرش دستباف استان اصفهان، به‌شدت از فقدان برنامه‌ریزی در حوزه فرش دستباف انتقاد کرد و اذعان داشت: نه دولت و نه بخش خصوصی تاکنون برنامه‌ای مدون و مشخص برای حمایت از صنعت فرش دستباف نداشته‌اند و همین فقدان برنامه‌ریزی باعث شده است صادرات این هنر-صنعت از دهه‌های گذشته تا امروز روندی نزولی داشته باشد.
او به آمار کاهش صادرات فرش دستباف هم اشاره کرد: «اوایل دهه ۸۰، صادرات فرش دستباف ایران به دو میلیارد دلار رسید، اما امروز این رقم به کمتر از ۳۰۰ میلیون دلار کاهش یافته است. این آمار نشان‌دهنده بی‌برنامگی در بخش تولید و صادرات فرش است. رئیس اتحادیه فرش دستباف استان اصفهان اضافه کرد: «مشکل اصلی این است که دولت باور ندارد فرش دستباف می‌تواند اقتصاد کشور را متحول کند.
او با اشاره به ضعف مطالبه‌گری در بخش خصوصی ادامه داد: «ما در بخش خصوصی باید مطالبه‌گر باشیم. متأسفانه نه نماینده‌ای برای فرش در دولت وجود دارد و نه کسی صدای تولیدکنندگان را می‌شنود.»
اگر مسئولان دولتی و تصمیم‌گیران کشور باجدیت پای کار نیایند و از این صنعت حمایت نکنند، فرش دستباف ایران به‌طور کامل از بین خواهد رفت. امروز ما مراسم و جشنواره برگزار می‌کنیم، اما واقعیت این است که فرش دستباف در حال احتضار است. شهبازی با بیان اینکه فرش دستباف ایران در وضعیت بحرانی قرار دارد، گفت: اگر مسئولان دولتی و تصمیم‌گیران کشور با جدیت پای کار نیایند و از این صنعت حمایت نکنند، فرش دستباف ایران به‌طور کامل از بین خواهد رفت. امروز ما مراسم و جشنواره برگزار می‌کنیم، اما واقعیت این است که فرش دستباف در حال احتضار است. باید به این وضعیت پایان داد و با همکاری بخش دولتی و خصوصی، برای احیای صادرات و رونق تولید فرش دستباف برنامه‌ریزی کرد.
مهاجرت نیرو‌های متخصص و بی‌توجهی به منابع انسانی
شهبازی به چالش استفاده نکردن از خروجی‌های دانشگاه‌ها و نیرو‌های متخصص در حوزه فرش دستباف هم اشاره کرد: با وجود تربیت هنرجویان و فارغ‌التحصیلان رشته‌های هنری، این نیرو‌ها جذب صنعت فرش دستباف نمی‌شوند و به‌دلیل نبود فرصت شغلی مناسب، به صنایع فرش ماشینی مهاجرت می‌کنند. ما هزینه می‌کنیم، هنرجو تربیت می‌کنیم، اما خروجی آن به‌نفع صنعت فرش ماشینی تمام میشود. این مسئله نشان می‌دهد هیچ برنامه‌ای برای استفاده از نیرو‌های متخصص در حوزه فرش دستباف وجود ندارد.
چه باید کرد؟
درنهایت، وضعیت بحرانی صنعت فرش دستباف ایران، به‌ویژه در اصفهان، نشان‌دهنده مجموعه‌ای از مشکلات ساختاری و مدیریتی است که هم‌زمان با تحریم‌ها و بحران‌های اقتصادی، این صنعت را به مرز نابودی کشانده است. مسئولان دولتی، با بی‌توجهی به نیاز‌های واقعی بازار و ضعف در برنامه‌ریزی‌های عملیاتی، نتواسته‌اند حمایت‌های مؤثر و لازم را از تولیدکنندگان فرش ارائه دهند. مشکلاتی، چون قطع برق مداوم، عدم توجه به آمایش سرزمینی، عدم به‌روزرسانی سرفصل‌های آموزشی، ضعف در صادرات و عدم اعتماد بازاریان به فارغ‌التحصیلان دانشگاهی، تنها برخی از چالش‌های موجود هستند که صنعت فرش دستباف را تهدید می‌کند.
بیشتر بخوانبد : کاهش صادرات فرش با سیاست گذاری های اشتباه