علیرضا صفدرزاده‌حقیقی فرزند استاد فیض الله خان از نام آوران فرش اصفهان، که متولد ۶۱ و از ۱۶ سالگی مشغول تولید فرش است در گفت وگویی درباره عوامل موثر با توسعه بازار فرش دستباف اظهار داشت: امروز، مهمترین مولفه موثر تبلیغات است؛ اگر بودجه بیشتری صرف چنین هنر ارزشمندی شود که هنرمندان بتوانند آثار خودشان و هویت فرش را امروز نمایش دهند، دیگر کمبودهای امروزی را شاهد نخواهیم بود، در حال حاضر فرش دستباف دارد تبدیل میشود به یک چیز لاکچری که هویت واقعی آن نیست.
وی افزود: مفاهیم فرش دستباف از چیزهای ارزشمندی که در دنیا وجود دارند، دارد عقب می‌ماند و این عقب ماندن به خاطر نبود تبلیغات است. به خاطر این است که بودجه درستی صرف این داستان به این ارزشمندی نمی‌شود.
صفدرزاده‌حقیقی در این باره که چرا صنایع دستی ایرانی خاصیت کاربردی خودش را در خانه‌های ایرانی از دست داده و چه راهکاری را میشود برای بازگرداندن این شرایط پیشنهاد داد؟ گفت: در این که مردم اوضاع اقتصادی خوبی و توان خرید فرش دستباف را ندارند، شکی نیست. ما تمام تلاشمان این بوده که فرش دستباف که متعلق به ایران بوده در اوج هنر و شکوفایی زیبایی خود زیر پای مردم ایران پهن شود. بالاترین افتخار برای ما این است که فرشمان را در اوج به زیر پای هموطنان‌مان پهن کنیم و این که چنین امکانی وجود ندارد، اسباب تاسف است.
وی تصریح کرد: باید اوضاع اقتصادی مردم به گونه‌ای باشد که بتوانند دوباره به جایگاهی که بتوانند فرش دستباف را تهیه کنند، برگردند. چه بسا مشتری ایرانی داریم و بیشتر تلاش می‌کنیم خودمان را به آن خانه نزدیک کنیم تا به یک خارجی که دیگر قرار نیست فرشمان را ببینیم.
او همچنین در این باره که فرش را هنر میدانید یا صنعت و این که خانه فرش میراث فرهنگی است یا وزارت صمت؟ گفت: فرش قطعا بستگی به تولیدکننده‌اش دارد. دیدگاه فردی که فرش را تولید می‌کند این را تعیین می‌کند. اگر به فرش دستباف با تفکر هویتی خودش نگاه شود و جایگاه نقوش فرش چه از لحاظ رنگ و چه از حیث طرح برای تولیدکننده در بعد معنوی حفظ شود و آن داستان معنایی برای تولیدکننده هدف باشد، صد درصد هنر میشود اما اگر تجاری به آن فکر کنید، همانطور که بازار تولید می‌کند و جوانب اقتصادی کار را بخواهند حفظ کنند، وارد مقوله بازار و تجارت میشود.
وی افزود: متاسفانه وزارت صمت این کار را به عهده دارد، در صورتی که از هنر باید به شکل هنر یاد شود و از صنعت، به شکل صنعت. این دو متفاوت از هم هستند. هر دو بخش هم می‌تواند باشد به شرطی که درست کارشناسی شود و کارشناسان خودش را داشته باشد. اگر هنر، ارزیابی هنری و شانیت فرش حفظ شود، هیچ اشکالی ندارد به عنوان صنعت به آن نگاه کرد.
بیشتر بخوانید : فرش اصفهان گرفتار بی‌اعتنایی